„Awwer das wär doch nett needisch geween!“
„Ach, es iss joo noor e Kleenischkäät!“
Sätz, fascht bei jeder Inlaadung, wenn de Gascht kommt, an de Hausdeer noom „Gunn Dach“ odder „Ge Noowed“.
Sie wärre immer widder gesaat, die zwää Sätz, doch kaum enner, wo ingelaad war, kommt unn hat nix in de Hand. Unn wenn´s noor zwää Bliemscha sinn, die er noch schnell beim Noochba aus´em Blumebeed abgerobbt hat. Ma geht eenfach nett gääre mett nix odder ohne ebbes.
Genau wie an de Weihnachde. „Meer schengge uns nix meeh“, hann ich frieer mool mett meim Bruder unn meiner Schwächerin abgemacht. Heegschdens e Kleenischkäät fa fünf Euro. Was war jeed Weihnachde? Fa fünf Euro iss meischdens e Schachdel Praliene fa uns Fraue hin unn her gang unn fa die Männer halt ebbes Flissisches. Dann irgendwann hann meer gesaat: „Dass mett dem eenesellwe Hien unn Häär iss jo aa bleed, meer losses ganz!“ Unn das hann meer dann tatsächlich aa geschafft. Eemool hodd noch jemand ebbes mettgebrung, awwer vumm Annere nix kriet, dann war´s vorbei. De Kinner bringe ma halt noo wie voor ebbes mett, zumool die, bis se mool was vediene unn nimmi uff was schbanne, heit fascht so alt wärre wie meer frieer schunn geschied ware.
Noor das mett denne Inlaadunge iss schwierischer. Macht ma mett guude Bekannde aus, gääeseidisch nix meeh mettsebringe, geht das joo heegschdens, wenn sunscht kenn Gäscht komme. Wie ferschderlisch iss dann, wenn ma mett nix odder ohne ebbes dooschdeht unn e annerer Gascht kommt aa grad und hat was ganz doll Ingepaggdes mett Schleifscha drummerumm debei unn ma misst zuheere wie´s häßt:
„Awwer das wär doch nett needisch geween!“
„Ach, es iss joo noor e Kleenischkäät.“
Wie aamseelisch kääm ma sich dann doo vor? Also, ich schdegge jetzt immer fa alle Fäll e eenzelni, wunnerscheen vepaggdi Pralien in mei Dasch unn manchmool hann ich se aa schunn widder mett heem nämme kenne.