Lube serbske cytarje

Lube serbske cytarje,

se naźejam, až sćo se rad smjejośo. How pśidu někotare žortow za was:

Muski pśiźo ku gójcoju z wjelikeju kulu na głowje.

“Kněz doktor, pšyca jo se sednuła na móju głowu.”

“A jo was tak mócnje štapnuła?”

“Ně, njejo zwónoźeła. Mój bratš jo ju ze šupu zabił.”

Pó łuce pśechójźujotej se dwěm yšce.

Naraz leśi njetopyŕ nad nima.

Młoda myška glěda ze zaźiwanim górjej a groni:

“Och, glědaj,kak móžo ta leśeś!

Gaž budu wjelika, cu teke tak wokoło lětaś.”

Wujk pšaša se Mata:”Co ga coš raz byś?”

“Wjeliki wucony”,wótegronijo Mato.

“To pak jo rědnje”, chwali jogo wujk.

”A cogodla rowno wucony?”,co dalej wěeźś.

“Pótom njeby trjebałw ěcej wuknuś.” ( ze casopisa “ Płomje”)

Žycym wam rědny awgust!

Waša Uta