Plattdeutscher Beitrag II

Von Heidelinde Wulf aus: Plattdütsch Blaumen – Bauk X (2011)

- Ausgewährlt von Hans Turner -

Ümmer, wenn in´n Harwst de Plummen riep sünd, krigt Ernst Bartels to sien Geburtsdag Plummenkauken. Väle Johren harr disse Upgaw sien Fru erledigt. Nu, wo se nich mihr dörr wier, öwernähm still un ahn väl Gewäs de öllste Dochder Gerda dat Backen.

“Vadding”, säd Gerda an ´t Telefon, “wi kamen na di hen, so as ümmer. Deck du man den Disch för 8 Lüd in. Kiek mal in dat Schapp un sök dat gäle Dischdauk ruter. Dat süht so fründlich ut, wenn de blagen Töller un Tassen dor up stahn! - Makst du dat?”

“Ja, ick weet doch hier Bescheed”, säd de olle Mann an ´t anner End.

Gerda föll een Steen von ´n Harten. Utgeräkend dit Johr geew dat to Vadders Geburtsdag noch so väl annern Kram to don. So good, as dat jichtens to maken wier, kreeg se oewer de Angelägenheiten rägelt.

Nu fählte noch dat Kaukenbacken. Den Deek harr se all ansett´t, brukte em blot noch utrullen un up dat Blech leggen. Dornah makte se sick oewer de Plummen her, de se flink up den Kauken verdeelte. Ehr güng dat jüst so good von de Hand as ehr Mudder. Dat Bleck mit den Kauken verswünn in ´n Backaben un Gerda künn för den Transport de anner Packelaasch tosamenstellen.

As Egon, wat ehr Mann wier, na Hus keem, bugsierte he de Pakete vörsichtich in ´t Auto.

“Mak du di man frisch, dat blage Hemd heff ick all prat leggt. Ick nähm den Plummenkauken nu nahsten ut den Aben rut, un du kannst denn Zucker un Zimt upstreuden.”

Egon verswünn in de Badstuw, Gerda kümmerte sick üm den Koken un leep noch dörch dat Hus, üm oewerall de Finster totomaken. Denn wier dat Bad frie, se künn rin. Ogenblick later hürte se Egon in de Koek klappern.

As se sick ha ne lütte Wiel wedder in de Koek instellte, trök se tweemal de Luft dörch de Näs.

“Egon, woso rükt dat hier na Muskat?” frög Gerda.

“Ach herrje, is dat Muskatpulver wäst in de lütte gröne Buddel?”

Egon bleef de Pust weg, he keek Gerda mit grote Ogen an. Nu harr he den Koken verdorben! - Oewer he begreep sick fix:

“Hest du nich ´ne weeke Büst orrer noch ´n ganz reinen Pinsel?”

Nu verstünn ok Gerda, wat he versöken wull. Villicht künn man den Kauken noch retten. Ganz sachting pinselte Egon den Muskat af, blot ´n lütten bäten bleef hangen. Gerda sorgte för de Zucker- un Zimtmischung un so nähmen se den Koken mit.

Lütt bäten bedrippst seeten de beiden later bi Grotvadder Ernst an den Geburtsdagsdisch. Se töwten up den iersten Kommentar to den Plummenkauken.

Ehr Swester meld´te sick to Wurd:

“Gerda, hüt smeckt de Plummenkauken besünners gaut, hest du ´n nieges Rezept? Kannst du mi dat ens verraden?”

Nu langten de annern ok all to un nickten ehr Taustimmung nah Gerda röwer. De halte ierst deep Luft un vertellte de ganze Geschicht.

Wenn se sick later in Familje bi Plummenkauken dröpen, würd ierst de Frag stellt:

Is dat Plummenkauken “klassisch” orrer “Egon sien Rezept”?