"Der Drachentöter"

Von Hans Turner entnommen: “Mecklenburg – Ein Lesebuch”,

erchienen bei Hinstorff Rostock, 1978

In ein´ Barg wier ´n Draken, de harr nägen Köpp. Jed´s Johr müßt de Könich ein Diern, de achteihn Johr old wier, henschicken, dat de Drak ehr luusen ded. Dit Johr wieren kein Dierns mihr dor - nu müßt den Könich sien Dochter hen.

Nu wier dor een Hüslerjung´, den´n sien Vadder un Mudder wier´n dotbläben. Hei seggt to sien Süster, sei süll man dat Hus behollen. Hei nimmt dei drei Schaap un geiht in de Frömd.

As hei in´n Holt hödd´t, kümmt dor ´n lütten Kierl bi em an un seggt:

” Willen wi nich tuuschen? Ick gäw di för dien dree Schaap mien dree Hund´n. De ierste heit `Pack an´ de tweite `Zerreiss´ un de drüdde `Geschwind-wie-der-Wind`. De halen di wat ´ran.”

De Jung´ tuuscht mit em un geiht mit sien drei Hund´n wieder. Dunn kümmt hei in de Stadt, wo de Könich wahnt. Dor is allens mit swarten Flur behängt.

As hei de Lüüd fröcht, wat dor los is, seggen se em, dat de Könich sien Dochder na den Draken schicken möt. De luust ehr un frett ehr denn up.

De Jung geiht nu mit de Kutsch mit, wo de Könichsdochter mit henführt, un as sei an den Barg kamen, hüren se den Draken all brüllen. - “Sei sünd ümmer na di kamen”, röppt de Jung em tau, “nu kumm du na ehr!”

Dunn fohrt de Drak rut ut den Barg un will up em in, oewer hei röppt fix siene Hund´n Packan un Zerreiß. De spring´n up den Draken un bieten em dot.

De Jung haalt nu sien Metz rut un snitt sick von all de Drakenköpp de Tung af un bind´t sei in sien Taschendauk.

As hei nu wierergahn will, seggt de Könichsdochter, hei sall doch mit ehr t´rüchführen, sei will em ok tau´n Mann nähmen.

“Ne”, seggt hei, “hüt üm ´n Johr, denn kam ick wedder t´rüch.” - Un dormit

güng hei af.

Dei Kutscher snitt nu all dei Köpp af vun den Draken, un leggt sei up ´n Wagen. As hei mit de Könichsdochter wedder t´ruchführt, kamen se an ein´ groten Fluss. Donn hölt hei still un seggt tau ehr: “Wenn du nu nich

seggst, dat ick di erlöst heff, un mi nich tau ´n Mann nimmst, denn smiet ick di hier in ´t Warer.”

Sei seggt, sei will em woll friegen, oewer hei möt noch ein Johr täuben.

Dei Kutscher wiest nu den Könich de Köpp vun den Draken, un dei Könich will em ok sien Dochter gäben. -

As dat Johr üm is, warden dei Muskanten bestellt, un dei Hochtiet sall fieert warden. Dat is ´n grot Gewäs dor in de Stadt.

Dunn stellt sick ok de Hüslerjung in un kiehrt in ein Gastwirtschapp an. As

hei fröggt, wat dor los is, vertellt de Wirt em, dat de Könichsdochter Hoch-

tiet fieert.

“Oh”, seggt hei, “dor kriech ick ok noch wat vun af. - Geschwind-wie-der-

Wind!” röppt hei, dunn kümmt de Hund mit ´n ganzen Korw vull Äten un Drinken an.

De Gastwirt verfiert sick, un as de Jung nu noch vertellen ded, dat de Kutscher de Könichsdochter gor nich erlöst harr, dunn spunnt hei em in´t Lock in. Oewer de Jung röp: “Zerreiss un Packan!” Dunn grepen de Hund´n den Gastwirt an, un hei müsst den Jung´n wedder rutlaten.

De Jung güng nu mit sien drei Hund´n na ´n Könich un vertellte em de ganze Geschicht.

“Ja, Vadding, dit is de Mann, de mi erlöst hett”, seggt sien Dochder. - Oewer de Könich glöwt dat nich, denn de Kutscher hett em jo de Köpp vun den Draken mitbröcht.

“Hett de Drak ok ´ne Tung?” seggt de Jung un wiest den Könich de Tungen, de hei in sien Taschendauk harr.

Nu keem dat denn ´rut, dat de Kutscher den Könich wat vörlagen harr. Hei würd in ´ne Tunn rinstäken, wo luter Nagels in wieren, un denn den Barg dalsmäten.

De Hüslerjung kreeg de Könichsdochder tau Fru.