Von Heidelinde Wulf aus: Plattdütsch Blaumen – Band VIII (2005)
Sietdem Sofie in de Klass kamen wier, künn Robert an nix anners mihr denken. He harr so´n eegen Kribbeln in´n Buk. In´n Ünnerricht mößt he ehr ümmerto ankieken. Stünn Sofie in de Paus näben em up den Scholhoff, slög sien Hart so lut, dat he glöwte, se müßte dat hüren. De Knee würden em week, dat Äten smeckte nich mihr, un Footballspälen mök ok keen Spaß.
He seet in sien Stuw un keek ganz drömig ut dat Finster. An Slaap wier gor nich to denken, dat krüselte as dull in sien´ Kopp.
“Wat is blot lot mit di”, frög Mudder Lau, as se noch eens den Kopp dörch
de Doer steckte. Se harr sick all Gedanken makt oewer ehren Jung´.
“Fählt di wat, büst du krank?”
“Nee”, säd Robert, “krank bün ick nich, ick glöw, dat kümmt von Sofie!”
“Wecker Sofie?” hakte Mudder Lau gliek nah.
“Na, de niege Diern, de in uns´ Klass kamen is!” Un he vertellte, wat em all so an Sofie gefallen deed. He keem orrig in´t Swögen.
Sien Mudder hürte gedüllig to, wier se doch froh, dat he ehr noch wat vertellte. As Robert ´ne Paus´ mök un se in sien blanke Ogen keek, säd se:
“Jung, du büst ja verleewt. Di hett de ierste Leew to hollen krägen!”
“Meenst du?” frög Robert un löp rod oewer.
“Ach Jung,” säd sien Mudder, “dat is so´n Sak mit de Leew. De kümmt, as har di de Blitz drapen, un de geiht ok wedder. Männigmal bringt se ok väl Wehdag mit sick.
Oewer hüt seggen de Lüd ja, dat is all man `Chemie`, wat in´n Kopp un in´n Lief aflöppt. Dat sall´n Dusend Substanzen sien, de up eenmal öwerall in Lief dörch dat Blot spaddeln. Se sünd ok de Ursak, dat du nich äten magst un ok nich slapen kannst. Man seggt ja nich ümsüss: `Wenn twee sick mögen, läben se de ierste Tiet von Luft un Leew`!”
Robert keek sien Mudder ´n bäten verdaddert an: “Wat du all weest!”
“Nu segg mi mal, mag disse Sofie di denn ook?” frög Fru Lau em ganz grad to.
“Dat weet ick nich!” gew Robert tögerlich to verstahn.
“Wetst wat”, säd sien Mudder, “du hest ja in de nächsten Daag Geburtsdach, denn lad´st de Deern un noch ´n poor Kumpels in.”
Disse Vörslag geföll Robert....
Fortsetzung in der nächsten Ausgabe.