In de Wischen, an de Wäg,
mang den Kleiwer, längs de Stäg,
öwerall an Growenburt
blöcht dat gel in eenen furt.
„Gold hätt rägend öwer Nacht!“,
röppt uns Mudder un hätt lacht.
In de School sä Köster Rahn:
„Kinder – das ist Löwenzahn!“
Uns oll leewe Kanter Bohm
wass ok mehr för Botterblom,
un mien Onkel Fritz hätt seggt:
„Botterblom – daet klingt so echt,
so noa Feld un Wischenrand
un noa Dörp un Heimatland.“
Quelle: „Vom Stoppelhopser un sin Frünn – För Ernst Stadtkusu t Rehfeld wier Plattdüütsch sin Modersproak“