(aus „Wir reden platt – Niederdeutsch in Brandenburg)
In unse Dörp, da jiw’t noch Lü´,
de möjen dat jeern lieden,
wenn man sick wat vertellt up Platt
so von de ollen Tieden.
Wer hier hett wohnt, wer dunn hett läwt
Un wat so all passiert is,
da kön’n wi oft nich noogt von hürn –
wat ja wieder nich verkiert is.
Ob lustig, trurig, ok verrückt
Dat tojing in de Welt,
dat hürt sick an noch mol so nett,
wenn man ´t up Platt vertellt.
Un all de so vetraute Lü´,
de längst to Ruh sünd john,
de säht man met ehr plattdüütsch Sprok
we’r vör sein Ogen stohn.
Un is dat ok hütjendags
Nich mihr vör jeden wat,
uns jeiht’t an’t Herz, wi föhln uns woll,
wi räden jeern noch Platt!