plattgesnackt - vun Norbert Schröder



Hei is up de Plakate up, de hingen in de ganze Stadt.

De Saal is vull, de Lüd sünd kamen, hüt is hei dor, dat is doch wat!

Hei is de Grote, von ganz baben, hüt steiht hei baben up de Bühn,

hei schmitt de Show mit einen Vördrach, hei wickelt alle Minschen in.

Hei is de gröttste Minschenfründ un grad dorüm möt dat nu sien,

Kriegsdüchtig möten wi nu warrn, süss packen uns de annern in!

So schmitt se dat grot an de Wand, de schick upmakt Präsentation.

Dortau springt hei öwer de Bühn, begäuscht de Lüüd dörch´t Mikrofon.

"Un dorüm, glöwt mi, möt´ wi hanneln, ihrer de Fiend uns öwerföllt!

Hei is de öwergrot Aggressor, wi öwer kämpfen för de Welt."

Hei secht, wi möten Waffen buhgen un denn möten wi up em dahl.

De Kriech, an´t Enn, is unvermeidlich, wi hem nauch teuwt, nu willn wi mal!

Gebannt de Lüüd nu up em kieken, en Jeder sall sien Bidrach gäben.

Hei schwört se in, dat is dat Beste, dat geiht hier üm uns aller Läben!

En lütte Diern löppt von ehr Mudder, kümmt an de Bühn to rennen an.

Kein Minsch het se toierst bemarkt, bet nu, se wiest wat in ehr Hand.

"Süh Unkel, süh doch eis na mi run, ick hew för di en schön Geschenk!",

un meint dormit dat, wat se hoch hölt, wat se mit ehre Ärmchen schwenkt.

De Kierl, de kickt nu ganz verdattert, de Lütt, de bringt em ut Konzept,

wat dat Mäten em wol stüern deiht, wat se to em na baben reckt?

"Ick hew´t di bastelt ut Papier, un schick se to di - nu up en Flug,

`s flücht bährer as Bomben un Raketen, se is de ... witte Frädensduuf!

Ick bün to lütt ick hew kein Ahnung, drüm hew ick dese Duuf nu bäden,

sech mi, wat helpt uns all dat Schimpen, dat Drauhen, öwer Krieg blots räden?

Se säd, wi Kinner, Öllern, Minschen, bruken nur eins, dat is de Fräden!"

De Kierl kricht nu kein Wuert mihr rut, hei kümmt in Wut, för em is´t ut!